Σελίδες

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

Όλος αυτός ο πόνος με οδήγησε στην αλήθεια

petres



Πριν απο καιρό έχασα τη δουλειά που αγαπούσα πολύ. Είχα παλέψει με νύχια και με δόντια για να την πάρω, εργάστηκα εθελοντικά, έψαχνα, δούλευα όπου έβρισκα. Ώσπου ξαφνικά, έρχεται αυτή η μεγάλη ευκαιρία.

Ετοιμαζόμουν για όλο αυτο με πολλή χαρά, ώσπου με παίρνουν ξαφνικά και μου λένε πως όλα ακυρώνονται γιατι η κυβέρνηση είπε πως βρισκόμαστε σε κρίση και δεν γίνονται προσλήψεις. Έπαθα σοκ μεγάλο, βρισκόμουν σε άρνηση για πάρα πολύ καιρό. Παρακολουθούσα ειδήσεις, κάθε μέρα περίμενα πως τα πράγματα θ’ αλλάξουν και ότι όλ’ αυτά συμβαίνουν στη φαντασία μου.
Πέρασε καιρός, δεν είχα διάθεση να ψάξω για τίποτα να απασχοληθώ. Είχα κουραστεί τόσο πολύ ψυχολογικά με όλες αυτες τις περιστασιακές δουλειές, με τα ανεγκέφαλα αφεντικά, με την έλλειψη παιδείας στις διαδικασίες του Δημοσίου και τον τρόπο αντιμετώπισης, ένα σύστημα σαν πολτός, σαν ρουφήχτρα υπομονής και ενέργειας – άσε που δεν υπηρχε τίποτα.
Είπα να διαδηλώσω. Πήγα, φώναξα, είδα κι άλλους συνανθρώπους στην ίδια κατάσταση. Όλοι μαζί, το ίδιο και σε άλλες χώρες. Είπα ότι αυτο δεν φτάνει. Δεν μπορεί, λέω, δεν μπορεί, κάτι συμβαίνει, δεν μπορεί να μην αφήνουν ποτέ τους λαούς σε ησυχία.
Έψαξα πολύ. Τι κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτα; Κάποιοι τα ήξεραν πολύ νωρίτερα απο εμένα. Όλος αυτός ο πόνος με οδήγησε στην αλήθεια, που είναι πολυτιμότερη απ’ όλες τις δουλειές του κόσμου. Δεν είναι εύκολη η καθημερινότητα καθόλου. Αλλα αν δεν αλλάξει ο καθένας μέσα του προς το καλύτερο, πάντα τα ίδια θα γίνονται.
Πώς να υπερασπιστώ τα δικαιώματά μου και τα δικά σου, όταν δεν ξέρω τι σημαίνει σεβασμός, κατανόηση, αγάπη, συμπόνοια…
Πάρτε τη θλίψη αυτή και το θυμό, και κάντε τη δίψα για μάθηση, γνώση του τι συμβαίνει. Ακόμα κι αν ο φόβος μάς κυριεύει. Αυτό είναι αντίσταση! Αυτό φοβούνται περισσότερο. Μακριά απο κόμματα, αυτά που φέρουν δήθεν τη δική μας βούληση.
Είμαστε πολλοί. Είμαστε δυνατοί! Ξέρουμε να ελπίζουμε. Κάθε μέρα, για ν’ αντέξω αυτη την καθημερινότητα προσεύχομαι στο Θεό. Διαβάζω τις ιστορίες σας και νιώθω πως είμαστε όλοι μαζί. Θάρρος,υπομονή και ελπίδα στο Χριστό, φίλοι μου. Ότι χρώμα κι αν έχουμε, είμαστε ολοι ΕΝΑ.
zougla28

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου