Σελίδες

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Τα γερμανικά Βαλκάνια

Είναι συνηθισμένη πλέον η έκφραση «Γερμανική Ευρώπη», και λησμονείται πως πρωτίστως οφείλουμε να ασχοληθούμε με τα «Γερμανικά Βαλκάνια». Την αφορμή την έδωσε ο κρατούμενος με τις κατηγορίες των εγκλημάτων πολέμου Σερβοβόσνιος ηγέτης Ράντοβαν Κάρατζιτς, σε συνέντευξη στο περιοδικό Επίκαιρα.


Ο κ. Κάρατζιτς μάλιστα στέλνει μήνυμα «συμπαράστασης» στον ελληνικό λαό, τον οποίο προτρέπει σε αντίδραση κατά του «οικονομικού πολέμου που βιώνει» ο λαός, όπως χαρακτηριστικά λέει, και σημειώνει «όπως κάθε πόλεμος έτσι κι αυτός κάποτε θα τελειώσει».

Με την προτροπή «Έλληνες, προσοχή στους Γερμανούς», τους καταδεικνύει ως υπεύθυνους του διαμελισμού της πρώην Γιουγκοσλαβίας, ενώ προειδοποιεί για την ασκούμενη από το Βερολίνο πολιτική επέκτασης στα Βαλκάνια, η οποία ως αρχή είχε την κατάληψη της Aδριατικής μέσω του εμφυλίου στην πρώην ομόσπονδη γειτονική χώρα.

Κάποιος ίσως πει, πως ένας κατηγορούμενος για εγκλήματα πολέμου είναι αναξιόπιστο πρόσωπο, ώστε δεν πρέπει να δίνουμε σημασία στα λεγόμενά του. Όμως, αυτά που είπε δεν μας είναι άγνωστα, απλώς μας τα υπενθυμίζει και δεν είναι απώλεια χρόνου να αναζητήσουμε τα κίνητρα των καταστάσεων που δημιουργούνται στην Βαλκανική (και όχι μόνον).

Για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο, και παρά την υποχρέωση που είχε αναλάβει η Γερμανία με την ήττα της, το 1995 η Βουλή εγκρίνει την αποστολή στρατιωτών και μαχητικών αεροσκαφών στην πρώην Γιουγκοσλαβία, εμπλέκοντας τον γερμανικό στρατό σε αποστολή μάχης στο εξωτερικό.

Ήταν μια απόφαση στην οποία τότε δεν δόθηκε η σημασία που έπρεπε, και ήταν η συνέχεια της προσπάθειας που κατέβαλε η Γερμανία -και πέτυχε- να διαμελίσει την Γιουγκοσλαβία, αποσπώντας κατ’ αρχήν την Κροατία. Αυτό έγινε και με την υπογραφή του κ. Α. Σαμαρά, τότε ΥΠΕΞ, παρά την οργίλη αντίδραση του Ανδρέα Παπανδρέου, που είχε επισημάνει πως ξετυλίγεται το πουλόβερ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο επιτεύχθηκε η επιστροφή της Γερμανίας στα Βαλκάνια, ως πρώτο βήμα του σχεδίου απόλυτης ηγεμονίας της στην Ευρώπη. Ίσως δεν ανησύχησαν οι τότε ιθύνοντες, επειδή από πλευράς γεωστρατηγικής η Γερμανία ως Κεντρική Δύναμη, είχε μεν βλέψεις επί των Βαλκανίων, αλλά η Ελλάδα ως θαλάσσια χώρα βρίσκεται πάντα υπό την επιρροή των θαλασσίων δυνάμεων (τότε Βρετανίας, αργότερα Η.Π.Α.). Αυτός είναι και ο λόγος που οι Γερμανοί σε όλους τους πολέμους συμμαχούσαν με τους Βουλγάρους, ενώ η Ελλάδα με την Βρετανία.

Να σημειωθεί πως οι ΗΠΑ ήσαν αρχικά αδιάφορες, αφού είχαν επικεντρώσει την προσοχή τους σε Αφγανιστάν και Ιράκ (αφήνοντας ελεύθερες ακόμη και τις χώρες της γειτονιάς τους, στην Λατινική Αμερική - όπου επανέρχονται σιγά-σιγά). Δελεάστηκαν βέβαια, αφενός λόγω της παραχώρησης μέρους του υπεδάφιου πλούτου του Κοσσυφοπεδίου, αφετέρου «εξυπηρέτησαν» τις αμερικανικές βιομηχανίες όπλων, αφού άδειασαν κυριολεκτικώς οι αποθήκες, και το Πεντάγωνο προέβη σε εκτεταμένες παραγγελίες για αναπλήρωση).
Φαίνεται τελικά, από μονοπολική που ήταν η ηγεμονία της υφηλίου, έγινε πολυπολική, με πολλούς βραχίονες του συστήματος, η δε Ευρώπη παραχωρήθηκε στην Γερμανία. Η ελληνική πολιτική σκηνή είναι φυσικό όμως να βρίσκεται σε σύγχυση, αφού -όπως γράψαμε και παλαιότερα- η Ελλάδα βρίσκεται υπό γερμανική επιρροή, αλλά τα κοιτάσματα ενέργειάς της βρίσκονται σε θάλασσες υπό αμερικανική επιρροή.

Αυτό, όπως άλλωστε είναι φανερό, έχει και τις επιπτώσεις του στην εσωτερική πολιτική, σπρώχνοντάς μας, άλλοι προς τα εδώ άλλοι προς τα εκεί (φυσικά για το συμφέρον του ελληνικού λαού πάντα).

Ο Μακεδών

Υ.Γ.:  Όταν προσφέρεται το θέμα του σημειώματός μας, αναφερόμαστε στη διάκριση Ισραηλιτών και Ισραηλινών, υποστηρίζοντας ότι «τα συμφέροντα των Ισραηλιτών δεν ταυτίζονται πάντα με τα συμφέροντα των Ισραηλινών». Είναι αλήθεια, πως αυτό δεν έχει προσεχθεί ιδιαίτερα με αποτέλεσμα στις αναλύσεις να ταυτίζονται Ισραηλινοί και Ισραηλίτες.

Δεν είναι του παρόντος να γίνει πλήρης ανάλυση του θέματος, απλώς να μεταφέρουμε την σημαντική απόφαση του ομοσπονδιακού εφετείου των ΗΠΑ (που ελήφθη την Τρίτη), και έκρινε πως για τους Αμερικανούς πολίτες που έχουν γεννηθεί στην Ιερουσαλήμ, θα αναγράφεται ως τόπος γέννησης η Ιερουσαλήμ και όχι το Ισραήλ.

Για τις Η.Π.Α. δηλαδή, τα Ιεροσόλυμα είναι κάτι ξεχωριστό, που δεν ανήκει στο Ισραήλ. Κάτι σαν «μελλοντικό κέντρο γεωπολιτικών δραστηριοτήτων». Ο ΟΗΕ είναι ο πλέον κατάλληλος Οργανισμός να παίξει ρόλο σ’ αυτό. Αυτά προς το παρόν.

Για την ιστορία, ο νόμος που κρίθηκε αντισυνταγματικός είναι του 2002, με τον οποίον το State Departement ζητούσε να καταγράφεται ως τόπος γέννησης το Ισραήλ σε όσους είχαν γεννηθεί στην Ιερουσαλήμ.

Μ.

Πηγή:Voria

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου