Το νησί των Κυθήρων υπήρξε ανέκαθεν τόπος ταπεινός, διακριτικός, με βαριά ιστορία και για πολλούς με περίεργη ατμόσφαιρα.
Δεν μετείχε ποτέ στο παιχνίδι των «μεγάλων» τουριστικών προορισμών. Σιωπηλά και δίχως τυμπανοκρουσίες διήγε βίο «ασκητή», «καθισμένο» απόμερα, στη γωνιά του, κάπου ανάμεσα στο Ιόνιο, το Αιγαίο και το Κρητικό Πέλαγος, μακριά από το τουριστικό όργιο. Κι όμως, αυτό το αυθεντικό και εσωστρεφές κομμάτι γης υπήρξε κάποτε τμήμα της περιώνυμης Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας. Εξ ου και η Ενετική ονομασία του: Τσιρίγο εκ του Cerigo...
Το νησί των Κυθήρων αποτελούσε ανέκαθεν πρώτης τάξης γεωστρατηγική τοποθεσία που προσέλκυσε πολλούς λαούς κατά τη διάρκεια της ιστορίας του. Από την τρίτη χιλιετία π.Χ αποτέλεσε αποκία των Μινωιτών της Κρήτης. Στην Ιλιάδα, ο Όμηρος κάνει αναφορά σε δύο ήρωες των Κυθήρων, τον Λυκόφρονα και τον Αμφιδάμαντα. Το 424 π.Χ. τα Κύθηρα γίνονται σύμμαχος της Αθήνας κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου. Στην αρχαιότητα, τα Κύθηρα είναι γνωστά ως το νησί της Αφροδίτης, θεάς της ομορφιάς και του έρωτα. Υπάρχει και σχετικός ναός.
Μετά την Ρώμη, κυριαρχία πάνω στο νησί ασκεί το Βυζάντιο. Έπειτα από μια περίοδο ερήμωσης του νησιού, στις αρχές του Μεσαίωνα, τα Κύθηρα περνούν στην κυριαρχία των αρχόντων της Μονεμβασιάς. Από το 13ο αιώνα, το νησί γνωρίζει μια συνεχόμενη περίοδο ενετικής κυριαρχίας διάρκειας 600 χρόνων, πρώτα με την οικογένεια του τυχοδιώκτη Marco Venieri, και στη συνέχεια, με την ίδια τη Γαληνότατη Δημοκρατία της Βενετίας στο 16ο αιώνα. Όπως και τα άλλα νησιά του Ιονίου, το νησί δεν έχει γνωρίσει Τούρκικη κατοχή(εκτός από μία σύντομη Ρωσο-τουρκική κατοχή από το 1715 μέχρι το 1718).
Η ταραχώδης ιστορία των Κυθήρων συνοδεύεται από τρομερές επιδρομές πειρατών, όπως ο περίφημος Μπαρμπαρόσα, που αφήνουν το νησί εντελώς κατεστραμμένο.
Λόγω των καταστροφικών επιθέσεων από τους πειρατές και υπό την συνεχή απειλή τουρκικών στρατιωτικών επιχειρήσεων το 16ο αιώνα, οι Ενετοί θα χτίσουν τέσσερα φρούρια (του Μυλοποτάμου, του Αβλέμονα, της Παλιόχωρας και της Χώρας), για να προστατεύσουν το νησί. Κύριος στόχος των Ενετών είναι η θωράκιση αυτής της θέσης - κλειδί των Κυθήρων που επιτρέπει τον έλεγχο των θαλάσσιων μεταφορών μεταξύ της δυτικής και της Ανατολικής Μεσογείου. Τα Κύθηρα και η Κρήτη βρίσκονται ακριβώς στη μέση μεταξύ της Ενετικής Αυτοκρατορίας και των Ενετικών κτήσεων στην ηπειρωτική Ελλάδα, την Αδριατική, του Αιγαίου, της Αίγυπτου και της Εγγύς Ανατολής. Αυτός είναι ο διάσημος δρόμος των μπαχαρικών.
Μετά τους Ενετούς το 1797, έρχεται η σειρά των Γάλλων. Έπειτα από τους ιταλικούς Πολέμους, των οποίων ηγήθηκε ο Στρατηγός Ναπολέων Βοναπάρτης, τα Κύθηρα προσαρτώνται στη Γαλλική Δημοκρατία και το Τμήμα του Αιγαίου.
Η πρώτη γαλλική κατοχή είναι σύντομη. Οι Ρώσοι ελέγχουν τα Κύθηρα από το 1799 μέχρι το 1807, όταν η Γαλλία του Ναπολέοντα του 1ου καταλαμβάνει τα Κύθηρα για δεύτερη φορά.
Από το 1812 έως 1864, τα Κύθηρα αποτελούν τμήμα της Δημοκρατίας των Επτανήσων, ένα βρετανικό προτεκτοράτο. Μετά από μακρά αναμονή, το 1864, τα Κύθηρα μαζί με τα έξι άλλα νησιά του Ιονίου προσαρτώνται στο νέο βασίλειο της Ελλάδας.
Στα ανατολικά των Κυθήρων, εκτείνεται κατά μήκος της ακτογραμμής ο Αβλέμονας: το ωραιότερο παραθαλάσσιο με γραφικούς κολπίσκους χωριό των Κυθήρων και ένα από τα ωραιότερα ψαροχώρια της Μεσογείου.
Στο χωριό υπάρχουν πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια και καφέ. Η μικρή «πισίνα» είναι μαγευτική τόσο για κολύμπι και βουτιές, όσο και για να τη θαυμάζεις από ψηλά, ενώ το ενετικό φρούριο-παρατηρητήριο στέκει εκεί ως θεματοφύλακας ενός σπουδαίου, αλλά και μαρτυρικού παρελθόντος.
Φρέσκοι αστακοί και ψάρια είναι τα συνήθη εδέσματα που μπορεί κανείς να δοκιμάσει όχι μόνο στον Αβλέμονα, αλλά και σε ολόκληρο το νησί των Κυθήρων, καθώς τα νερά θεωρούνταν ανέκαθεν εξαιρετικά πλούσια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου