Έχεις μόλις φύγει από το σπίτι της κολλητής σου μετά από (τουλάχιστον) πεντάωρη παραμονή. Το μπλουζάκι σου είναι σαν να το έχεις βουτήξει στη Μαύρη Θάλασσα, από τα δάκρυά της. Για άλλη μια φορά τσακώθηκε με το αγόρι της, χωρίς λόγο. Για άλλη μια φορά της φέρθηκε απαίσια. Για άλλη μια φορά έτρεξες να την παρηγορήσιες. Για άλλη μια φορά αναρωτιέσαι, για ποιο λόγο τα καλά κορίτσια πάνε και πέφτουν στα χειρότερα αποβράσματα…
Το ότι τα καλά κορίτσια πέφτουν σε όχι και τόσο
καλά αγόρια (με ότι μπορεί να περιλαμβάνει ο όρος «κακό παιδί») μοιάζει σαν νομοτελειακή μοίρα στο μυαλό σου. Άπειρες φορές βλέπεις φίλες σου να είναι σε σχέσεις που τις φθείρουν και τις κάνουν κομμάτια. Για την οικονομία της συζήτησης, δεν θα σου πάω κόντρα ως προς αυτό. Δεν συμφωνώ με την απολυτότητά σου, αλλά ομολογώ ότι παρόμοιες περιπτώσεις έχουν τύχει σε όλους. Το ζήτημα είναι, γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί δηλαδή τα καλά κορίτσια έχουν τον μ@@@μαγνήτη; Και κυρίως, τον έχουν που τον έχουν, γιατί μένουν σε μία τέτοια σχέση, που μόνο κακό μπορεί να τους κάνει; Έχω πρόχειρους κάμποσους λόγους, τσέκαρέ τους, θα δεις ότι θα συμφωνήσεις απολύτως:
Ο φόβος της μοναξιάς. Γιατί το να μείνουν μόνες τους φαίνεται βουνό, και η ζωή τους απλά αβίωτη. Είναι τα πιο ανασφαλή άτομα, που δεν μπορούν να ζήσουν έξω από μία σχέση, και κάθε σχετική σκέψη τις τρελαίνει. Για αυτό και μένουν κολλημένες σαν βδέλλες εκεί, με κάθε κόστος…
Ο φόβος του αγνώστου. Και αν χωρίσω, τι θα γίνει μετά; Θα έχω κλάματα, φωνές, στεναχώριες; Δεν θα μπορέσω να συνέλθω ποτέ άραγε; Η προκαταβολική αυτή στεναχώρια και ο φόβος που ηλιθιωδώς διαπερνά το μυαλό τους, τις κάνει να μην τολμήσουν τη μεγάλη αλλαγή…
Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο εκεί έξω. Γιατί το γουρούνι που τις ταλαιπωρεί είναι ο καλύτερος ζουζούνος του κόσμου, πού θα βρουν καλύτερο; Εντάξει, εδώ η βλάβη είναι ανήκεστος ούτως ή άλλως…
«Εντάξει, δεν είναι και τόσο χάλια τα πράγματα…». Ξέρεις πώς το λένε αυτό στο χωριό μου; Παρηγοριά στον άρρωστο… Απλά δεν το ξέρεις ή δεν θέλεις να το παραδεχτείς. Ψιτ, κοπελιές: πάντα υπάρχει κάτι καλύτερο εκεί έξω. Βέβαια, προορίζεται για αυτές που έχουν τα κότσια να το ψάξουν…
Εγωισμός, εγωισμός, εγωισμός. Για τις κοπέλες που απλά δεν μπορούν να δεχτούν ότι έχουν κάνει τη λάθος επιλογή. Παρ? ότι το έχουν καταλάβει, παρ? ότι βλέπουν το αδιέξοδο, προτιμούν να μένουν σε αυτό και να χτυπάνε στον τοίχο από το να κλείσουν την πόρτα πίσω τους. Νομίζω ότι είναι και οι πιο αξιοθρήνητες περιπτώσεις…
Έχει επιρροή πάνω τους. Ναι, για το γουρούνι μιλάω. Που μπορεί και να κρατάει το καλό κορίτσι στο χέρι, είτε με συναισθηματικούς εκβιασμούς, είτε και πιο απλά με σωματική βία. Μη σου φαίνεται παράξενο, λίγες έχεις ακούσει που μένουν σε μία βάναυση σχέση για χάρη των παιδιών τους, τρώγοντας και τις ψιλές τους πότε πότε; Ελπίζω να μην σας τύχει ποτέ τέτοια περίπτωση, ειλικρινά…
Τον αγαπάνε ακόμη. Απλά και ξεκάθαρα. Τελεία.
Πιστεύουν ότι θα αλλάξει. Δυστυχώς, έχω μία κακή πληροφορία. Ο άνθρωπος, κορίτσια, ΔΕΝ αλλάζει. Μπορεί να λειάνει κάπως κάποιες γωνίες του χαρακτήρα του, και αυτό μόνο αν σας αγαπάει πολύ, αλλά επί της ουσίας δεν αλλάζει. Καθαρές κουβέντες. Για αυτό, μη θεωρήσεις ότι οι λύκοι γίνονται αρνάκια από τη μία μέρα στην άλλη. Δεν ισχύει…
Τις κάνει να νιώθουν ξεχωριστές. Σε κάποιες εκλάμψεις καλής συμπεριφοράς, μέσα στη γενικότερη κακομεταχείριση. Ανήκει και αυτό στην κατηγορία όπου η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά και αναρωτιέται…
Δεν μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους. Είναι τόσο στραβωμένες και επηρεασμένες από τον έρωτα της ζωής τους (όπως πιστεύουν) που δεν μπορούν να καταλάβουν τι πραγματικά είναι. Αν δε, αυτός το παίζει και λίγο έξυπνα, τότε μιλάμε για ολική τύφλωση. Ο οποίος είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για την παραμονή σε αυτή τη σχέση. Και φέρνει και όλα τα υπόλοιπα. Ίσα για να αναρωτιόμαστε μετά πώς στο καλό γίνεται να μένουν αυτά τα κορίτσια σε τόσο κακές σχέσεις. Και να πέφτουμε από τα σύννεφα…
http://www.psixologikosfaros.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου